سزاوار است , كسى كه به معروف امر مى كند و از منكر جلوگيرى مى كند:
# مانند طبيبى دلسوز و پدرى مهربان باشد.
# قصد خود را خالص كند و تنها براى رضاى خداوند اقدام كند و عمل خود را از هر گونه برترى جويى پاك گرداند.
# خود را پاك و منزّه نداند, چه بسا همان شخصى كه اكنون خطايى از او سرزده است , داراى صفات
پسنديده اى باشد كه مورد محبت الهى است , هر چند اين عمل او هم اكنون ناپسند و مورد غضب الهى باشد.(1)