1- اگر خريدار قيمت جنس را نداند, يا در وقت معامله غفلت كند و جنس را گرانتر از قيمت معمولى آن بخرد چنانچه به قدرى گران خريده كه مردم او را مغبون مى دانند و به كمى و زيادى آن اهميت مى دهند, اختيار فسخ معامله را دارد و همچنين نسبت به فروشنده(1) .
2- اگر بعد از معامله عيب مال را بفهمد و فوراً معامله را فسخ نكند, ديگر حق به هم زدن معامله را نخواهد داشت .(2)
3- هرگاه بعد از خريدن جنس , عيب آن را بفهمد, اگر چه فروشنده حاضر نباشد, مى تواند معامله را به هم بزند(3)
4- در اين موارد اگر خريدار بفهمد مال معيوب است حق فسخ ندارد:
موقع خريدن , عيب مال را بداند.
به عيب مال راضى شود.
وقت معامله بگويد: اگر مال عيبى داشت پس نمى دهم و تفاوت قيمت هم نمى گيرم .
فروشنده در وقت معامله بگويد: اين مال را با هر عيبى كه دارد مى فروشم . (4)
5- اگر فروشنده هنگام معامله عيب كالا رامعين كند و بگويد آن را با اين عيب مى فروشم ولى پس از معامله معلوم شود عيب ديگرى هم دارد, خريدار مى تواند به خاطر عيبى كه فروشنده معين نكرده كالا را پس دهد يا تفاوت قيمت بگيرد.(5)
6- در اين موارد اگر خريدار بفهمد مال معيوب بوده فقط مى تواند تفاوت قيمت بگيرد ولى حق فسخ معامله را ندارد:
بعد از معامله تغييرى در كالا بدهد كه مردم بگويند به طورى كه خريدارى و تحويل داده شده باقى نمانده است .
پس از انجام معامله بفهمد كالا معيوب است و تنها حق برگرداندن آن را ساقط كرده باشد.
بعد از تحويل گرفتن كالا, عيب ديگرى در آن پيدا شود. بجز در حيوان كه تا سه روز مى تواند برگرداند. (5)