1- اگر كف پا يا كف كفش , هنگام راه رفتن , نجس شود, و به سبب تماس با زمين , آلودگى ها برطرف گردد, پاك
مى شود. پس زمين , فقط پاك كنندهء كف پا و كف كفش است , آنهم با اين شرايط:
-- زمين پاك باشد.
-- زمين خشك باشد, (تر نباشد).
-- زمينى پاك كننده است كه خاك , شن , سنگ , آجر فرش و مانند اينها باشد.(1)
2- اگر بر اثر تماس ته كفش يا كف پا با زمين , نجاست برطرف شود پاك مى گردد, ولى بهتر است حداقل پانزده قدم راه برود(2).
3- اين اشياء پاك كننده نيست :
-- موزائيك -- آسفالت -- فرش -- زمينى كه با چوب فرش شده است -- حصير -- سبزه و گياه , مگر به قدرى كم باشد كه چيزى به حساب نيايد و عرفاً بگويند بر زمين راه مى رود.(3)
4- بنابر احتياط واجب , زمين موارد زير را پاك نمى كند:
دست و زانوى معلولانى كه با دست يا زانو راه مى روند.
نعل چهارپايان .
نوك عصا.
جوراب (مگر جورابى كه كف آن از پوست باشد).
ته پاى مصنوعى .
چرخ اتومبيل .(4)
1- بعد از آن كه كف پا يا ته كفش پاك شد, مقدارى از اطراف آن هم كه معمولاً به گل آلوده مى شود, اگر زمين يا; خاك به آن اطراف برسد پاك مى گردد.(5)
2- داخل كفش و مقدارى از كف پا, كه به زمين نمى رسد, با راه رفتن پاك نمى شود.(6)
3- لازم نيست كف پا و ته كفشِ نجس تر باشد, بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن پاك مى شود.(7)