1ـ پرداخت كفاره بايد به نيت كفاره و با قصد قربت باشد.(1)
2ـ روزه ها در تمام كفارات بايد پى در پى باشد ولى در صورتى كه دو ماه واجب باشد, اگر يك ماه و يك روز (31روز) پى در پى بگيرد كفايت مى كند(2).
3ـ مسكينى كه مى توان به او كفاره داد, همان فقيرى است كه مستحق زكات است .(3)
4ـ در اطعام مسكن , مخير است بين سير كردن يادادن غذا به او, ولى اگر بخواهد غذا را به خودش تحويل دهد, حداقل بايد يك مد باشد و احتياط مستحب است دو مد بدهد(4).
5ـ دادن پول به عنوان كفاره , كافى نيست , نه در اطعام , نه در لباس دادن , بلكه خود غذا يا لباس بايد داده شود, مگر آنكه فقير, مورد اطمينان باشد و به او پول بدهد او را وكيل كند كه با آن پول براى خودش طعام يا لباس تهيه كند.(5)
6ـ در مواردى كه به 10يا 60مسكين بايد طعام داده شود, بايد طعام را به همين تعداد فقير بدهد, پس نمى تواند به 30نفر هر كدام دو مد بدهد, مگر آنكه كفاره هاى متعدد باشد. ولى لازم نيست همه را يكجا اطعام كند, مثلا اگر به 10فقير امروز و 20نفر ديگر دو ماه ديگر و بقيه را پس از مدتى ديگر طعام بدهد, اشكال ندارد(6)
س 1ـ بر شخصى كه كفارهء جمع تعلق گرفته , آيا بنده آزاد كردن از او در اين زمان ساقط است ؟
ج ـ ساقط است(7) .
س 2ـ آيا از گوشت گوسفندى كه حاجى به عنوان كفاره مى دهد خودش هم مى تواند بخورد يا نه ؟
ج نمى تواند بخورد(8).
ـ يكدرهم معادل 126نخود نقره سكه دار مى باشد و اكنون حدود 200تومان ارزش دارد (تابستان 1376ش ).