1- در وطن .
2- در جايى كه مى داند ده روز مى ماند, يا بنا دارد بماند.
3- در جايى كه سى روز با ترديد مانده ; يعنى معلوم نبوده است كه مى ماند يا مى رود و تا سى روز به همين حالت مانده , و از آنجا به جايى هم نرفته است , در اين صورت بايد بعد از سى روز نماز را تمام بخواند.(1
1- وطن , جايى است كه انسان براى اقامت و زندگى خود اختيار كرده است , مثلاً يك شهر يا روستا, خواه در آنجا به دنيا آمده و وطن پدر و مادرش باشد يا خودش آن جا را براى زندگى اختيار كرده است .(2
2- تا انسان قصد ماندنِ هميشگى در غيروطن اصلى خودش را نداشته باشد, آنجا وطن او حساب نمى شود.(3
3- اگر قصد دارد در محلى كه وطن اصلى او نيست مدتى بماند و بعد به جاى ديگرى برود, آنجا وطن او حساب نمى شود; مانند دانشجويى كه مدتى براى تحصيل در شهرى مى ماند.(4
4- كسى كه در دو محل زندگى مى كند; مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه در شهر ديگر مى ماند, و هر دو را براى زندگى هميشگى اختيار كرده است . هر دو وطن اوست . و اگر بيشتر از دو محل رابراى زندگى خود اختيار كرده باشد اشكال دارد و بايد احتياط مراعات شود.(5
5- اگر انسان بدون قصد ماندن هميشگى در جايى آن قدر بماند, كه مردم او را اهل آنجا بدانند, آن جا براى او حكم وطن را دارد.(6
6- اگر به جايى برود كه پيشتر وطن او بوده ولى هم اكنون از آن جا صرف نظر كرده است , نبايد نماز را تمام بخواند, اگر چه وطن ديگرى هم براى خود اختيار نكرده باشد.(7
س ـ در مورد همسر و يا فرزندى كه تكليف شده و در منزل تابع شوهر و يا پدر خود مى باشند, آيا در مساءلهء ترك وطن تابع پدر و يا شوهر خود هستند و اگر پدر و يا شوهر ترك وطن نمود, آنها هم همان حكم را پيدا مى كنند و يا بايد مستقلاً تصميم بگيرند؟
ج ـ زن و فرزندى كه از حدّ تبعيّت بالطبع بيرون آمده و صاحب اراده است , در اتخاذ وطن و اعراض از آن و قصد اقامه تابع نيست و ميزان تصميم خود او است .(8
1- مسافرى كه قصد كرده ده روز در محلى بماند, اگر بيش از ده روز در آنجا بماند, تا وقتى كه مسافرت نكرده , بايد نمازش را تمام بخواند و لازم نيست دوباره قصد ماندن ده روز كند.(9
2- اگر مسافر از قصد ده روز برگردد:
الف : قبل از خواندن نماز چهار ركعتى از قصد خود برگردد: بايد نماز را شكسته بخواند.
ب : بعد از خواندن يك نماز چهار ركعتى از قصد خود برگردد: تا وقتى كه در آنجا هست بايد نماز را تمام بخواند.(10
س ـ عده اى كه سالهاست در منطقه اى ساكن عمارات و ساختمانهاى دولتى بوده و خود نيز از كاركنان دولت هستند, اخيراً در بين آنان شايع شده كه چون شما نمى دانيد چند مدت در اينجا خواهيد بودنماز و روزهء شما قصر است و بعضى هم اكنون در خانه هاى مسكونى خود نمازهاى خود را شكسته مى خوانند, آيا در فتاوى امام امت , چنين موردى هست يا خير؟
ج ـ اگر وطن اصلى آنها نيست و قصد ماندن هميشه در آنجا ندارند بدون قصد ماندن ده روز در آنجا, حكم مسافر دارند.(11
الف : نمى دانست كه مسافر بايد نماز را شكسته بخواند: نمازى كه خوانده صحيح است .(12
ب : حكم سفر را مى دانست ولى بعضى از جزئيّات را نمى دانست , يا نمى دانست كه مسافر است : نمازى را كه خوانده , بايد دوباره بخواند.(13
كسى كه بايد نماز را تمام بخواند, اگر شكسته به جا آورد, در هر صورت نمازش باطل است .(14