1- تا انسان زنده است اگر چه از خواندن نماز خود عاجز باشد, شخص ديگر نمى تواند نماز برايش انجام دهد(1).
2- پس از مرگ پدر, نمازها و روزه هايى را كه به جا نياورده , بر پسر بزرگتر او واجب است آن نمازها و روزه ها را قضا كند, و احتياط مستحب است نماز و روزه هايى را كه از مادرش قضا شده , به جا آورد.(2) .
3- حالتهاى مختلف پسر نسبت به نماز قضاى پدر:
الف : مى داند پدر نماز قضا داشته است :
-- تعداد آن را هم مى داند: بايد آنها را قضا كند.
-- تعداد آن را نمى داند: اگر مقدار كمتر را به جا آورد كافى است .
-- شك دارد كه خودش به جا آورده است يا نه : بنابر احتياط واجب بايد قضا كند(3)..
ب : شك دارد كه پدر, نماز قضا داشته است يا نه : چيزى بر او واجب نيست(4).
4- اگر پسر بخواهد نماز پدر يا مادر را بخواند, بايد به تكليف خود عمل كند; مثلاً نماز قضاى صبح و مغرب و عشاء را بايد بلند بخواند.(5)
5- اگر پس از مرگ پدر, پسر بزرگتر, پيش از آن كه نماز و روزهء پدر را قضا كند, از دنيا برود, بر پسر دوم چيزى واجب نيست(6).
س ـ كسى كه خودش نماز و روزهء قضا دارد, آيا مى تواند نماز و روزهء استيجارى به عهده بگيرد و در صورت توانستن , آيا از دو نفر هم مى تواند قبول كند؟
ج ـ مانع ندارد(7).