انفال جمع نَفل , به معناى زياده و بخشش است و در اصطلاح فقه , اموال عمومى است كه در اختيار پيامر(ص) و جانشين وى قرار دارد تا در مصالح عمومى جامعه به كار گيرند و در زمان غيبت , اين اموال در اختيار حاكم اسلامى خواهد بود و موارد آن بدين شرح است :
1- فِى ء, آنچه بدون لشكر كشى و جنگ به دست مسلمانان افتاده است , خواه زمين باشد يا غير آن .
2- اراضى موات , كه جز با احيا و آباد كردن قابل استفاده نيست .
3- شهرها و روستاهايى كه اهاليش از آنجا كوچ كرده اند.
4- سواحل درياها و رودخانه ها, بلكه هر زمين بى صاحبى .
5- جنگلها, نيزارها و قلل كوهها.
6- اموال پادشاهان .
7- غنايم برجسته و ارزشمند.
8- غنايم جنگى كه بدون اجازهء امام (ع) به دست آمده باشد.
9- ارث بدون وارث .
1- معادنى كه در زمين شخصى كسى نيست يا كسى آن را احيا نكرده است .(1)