قسم خوردن

1ـ اگر كسى به يكى از اسامى خداوند عالم ; مانند <خدا> و <الله > قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند ; مثلا سوگند بخورد كه روزه بگيرد يا سيگار نكشد, واجب است به آن عمل كند.(1)

2ـ كسى كه قسم مى خورد بايد اين شرائط را داشته باشد:

بالغ و عاقل باشد.

از روى قصد و اختيار قسم بخورد.

اگر مى خواهد نسبت به مال قسم بخورد, حاكم شرع او را از تصّرف اموالش ممنوع نكرده باشد.(2)

3ـ اگر عمدا به سوگندى كه خورده است عمل نكند, بايد كفاره بدهد و كفاره آن يكى از اين سه چيز است :

آزاد كردن يك برده .

سير كردن ده فقير.

پوشاندن ده فقير.

و اگر هيچكدام از اينها را نتواند انجام دهد, بايد سه روز روزه بگيرد.(3)

4ـ كسى كه قسم مى خورد, ـ چه از گذشته خبر دهد, يا براى آينده باشد ـ اگر حرف او راست باشد, قسم خوردن او مكروه است و اگر دروغ باشد, حرام و از گناهان بزرگ است .(4)


1 - توضيح المسائل , م 2670و 2671
2 - تحرير الوسيله , ج 2 ص 113 م 8
3 - همان .
4 - تحرير الوسيله , ج 2 ص 116 م 17و توضيح المسائل , م 2675