از جمله مسائلى كه دين اسلام به آن اهميت فوق العاده اى داده و مقررات ويژه اى براى آن دارد, مسأله طهارت و پاكيزگى بدن و محيط زندگى است . تا آنجا كه يكى از شرايط قبولى برخى عبادات از جمله نماز و طواف پاكى بدن و لباس است , و بخش عمده اى از احكام شرعى نيز به اين امر اختصاص يافته است .
افزون بر طهارت روح و باطن كه با انجام وضو, غسل يا تيمم حاصل مى شود, بدن و لباس نمازگزار بايد از نجاسات (آلودگيها) پاك باشد.
لباس نمازگزار, علاوه بر طهارت , شرايط ديگرى نيز دارد كه در بحث <لباس نمازگزار> خواهد آمد. <طهارت > غير از <نظافت > و <نجاست > غير از <كثافت > است . ممكن است چيزى تميز باشد ولى از نظر احكام اسلام پاك نباشد, خواستهء اسلام , هم طهارت است و هم نظافت ; يعنى انسان بايد به فكر پاكى و تميزى خود و محيط و زندگى اش باشد و اكنون سخن دربارهء طهارت است :
براى پاكى از نجاسات , شناخت آنها و راه پاك كردن اشياء نجس نيز لازم است (1).