راههاى تشخيص اجتهاد و اعلميّت مرجع تقليد

الف : آزمودن و شناخت شخصى , در صورتى كه خودش اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را تشخيص دهد.

ب : شهرتى كه مفيد علم باشد; يعنى بين اهل خبره چنان به اجتهاد و اعلميّت مشهور باشد كه موجب علم به اجتهاد يا اعلميّت آن فرد باشد.

ج : گواهى دو نفر عادلِ اهل خبره , به شرط آن كه دو نفر عالم عادل ديگر با گفتهء آنان مخالفت نكنند.

افرادى كه صلاحيت علمى تشخيص اجتهاد و اعلميّت را دارا باشند(1).

1 بر مكلّف واجب است كه جهت شناختن مجتهد اعلم جستجو و تفحّص كند.(2)

2 چنانچه دو يا چند مجتهد از نظر علمى با هم مساوى باشند, شخص مقلّد, مخيّر است به هر كدام از آنان

كه بخواهد رجوع كند. همچنانكه مى تواند بعضى از مسائل را از يكى و بعضى ديگر را از ديگرى تقليد كند(3).

3 اگر دو مجتهد هر يك در بخشى از احكام اعلم باشند, مثلاً يكى در احكام عبادات اعلم است و ديگرى در

معاملات , مكلّف بايد بنابر احتياط واجب در هر بخش از اعلم تقليد كند.(4)


1ـ تحريرالوسيله , ج 1 ص 8 م 19
2ـ تحريرالوسيله , ج 1 فى فروع التقليد, ص 6 م 5
3ـ تحرير الوسيله , ج 1 ص 6 م 8
4ـ العروة الوثقى , ج 1 فى التقليد, ص 16 م 47