1ـ دروغ گفتن از كارهاى حرام و از گناهان بزرگ است .(1)
2ـ اگر امر بسيار مهمى در پيش باشد, مثل كشته شدن يك فرد, يا بهم خوردن نظام خانواده , گفتن دروغ كه از آن جلوگيرى كند, اشكال ندارد.(2)
اگر صفتى ناروا در شخصى باشد, يا كارى انجام داده باشد, كه خلاق است و ديگران از آن بى اطلاعند و دوست ندارد كسى آن را براى ديگران بازگو كند, بازگو كردن آن پشت سر او پيش ديگران <غيبت > است .(3)
1ـ غيبت , هم براى گوينده و هم براى شنونده حرام است .(4)
2ـ اگر كسى , از شخصى غيبت كرده بايد از آن گناه توبه كند, و لازم نيست به او بگويد.(5)
3ـ اگر شخصى نماز نمى خواند ولى اين گناه خود را آشكار نمى كند, غيبت او جايز نيست گرچه بايد او را امر به معروف كرد.(6)