دوايى كه بر زخم مى زنند و چيزى كه با آن زخم يا عضو شكسته را مى بندند,<جَبيره > نام دارد.
1- شخصى كه بر اعضاى وضويش زخم يا شكستگى است , اگر بتواند به طور معمول وضو بگيرد, بايد چنين كند(1) مثلاً:
ـ روى زخم باز است و آب براى آن ضرر ندارد.
ـ روى زخم بسته است ولى باز كردن آن امكان دارد و آب ضرر ندارد.
2- چنانچه زخم بر صورت يا دستهاست و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد, اگر اطراف آن را بشويد كافى است .(2)
3- اگر زخم يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها است (محل مسح ) و روى آن باز است , چنانچه نتواند آن را مسح كند, بايد پارچهء پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده , مسح كند و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد, بايد به جاى وضو تيمم كند و بهتر است يك وضو بدون مسح هم بگيرد.(3)
1- كسى كه نمى داند وظيفه اش وضوى جبيره اى است يا تيمم بنابر احتياط واجب بايد هر دو را انجام دهد.(4)
2- كسى كه در كف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو, دست تر روى آن كشيده است , مى تواند سر و پا را با همان رطوبت مسح كند, يا از جاهاى ديگر وضو رطوبت بگيرد.(5)
3- اگر در صورت و دستها چند جبيره باشد, بايد بين آنها را بشويد و اگر جبيره ها در سر يا روى پاها باشد بايد بين آنها را مسح كند و در جاهايى كه جبيره است بايد به دستور جبيره عمل كند.(6)
4- مقدار جبيره و وظيفهء وضو گيرنده :
1- اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد, بايد تيمم كند.
2- اگر جبيره , بعضى از اعضاى وضو را گرفته باشد, مثل تمام صورت يا تمام يك دست , بايد وضوى جبيره اى بگيرد.
3- اگر جبيره , بيشتر اعضاى وضو را گرفته باشد, بنابر احتياط واجب بايد وضوى جبيره بگيرد و تيمم هم انجام دهد.
4- اگر جبيره بيش از حد معمول اطراف زخم را پوشانده باشد و برداشتن آن ممكن نباشد, بايد وضوى جبيره بگيرد و بنابر احتياط واجب , تيمم هم بنمايد.(7