احكام خون

1- خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد نجس است ; مانند: مرغ و گوسفند.

2- خون حيوانى كه خون جهنده دار نيست , پاك است : مانند ماهى و پشه .

3- خونى كه گاهى در تخم مرغ يافت مى شود نجس نيست , ولى بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن اجتناب كرد و اگر خون را با زردهء تخم مرغ به هم بزنند كه از بين برود, خوردن زرده هم مانعى ندارد.

4- خونى كه از لاى دندان (لثه ) مى آيد, اگر با آب دهان مخلوط شده و از بين برود پاك است و در آن صورت فرو بردن آب دهان هم اشكال ندارد.

5- خونى كه به واسطهء كوبيده شدن زير ناخن يا زير پوست مى ميرد, اگر به گونه اى عوض شود كه به آن خون نگويند (استحاله شده ) پاك است و اگر هنوز به آن خون گفته مى شود, نجس است (تا زمانى كه زير ناخن يا پوست است و راهى به بيرون ندارد, بيرون آوردن لازم نمى باشد و براى وضو و غسل هم اشكال ندارد(1)).

در موارد زير حكم به طهارت مى شود

1- شىء قرمز رنگى كه خون بودن آن معلوم نباشد.(2)

2- خونى كه نمى داند از حيوان خون جهنده دار است يا نه ؟ مثل اينكه خونى در لباس خود مى بيند و نمى داند خون پشه است يا بدن خودش .(3)

3- خون حيوانى كه نمى داند آن حيوان خون جهنده دار است يا نه .(4)

4- آنچه از دهانهء زخم بيرون مى آيد و نمى داند خون است يا چرك در صورتى كه دهانهء زخم پاك است . امّا اگر نجس باشد چرك يا زردابه اى كه بيرون مى آيد, با برخورد به محل نجس , نجس مى شود.(5)

5- بر اثر خراش برداشتن بدن , رطوبتى از آن بيرون آيد كه معلوم نيست خون است يا نه ؟

6- زردابه اى كه در حال بهبودى زخم در اطراف آن پيدا مى شود, اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است , پاك مى باشد.(6)


1ـ توضيح المسائل , م 96و 98تا 101
2ـ العروة الوثقى , ج 1 فى النجاسات , ص 64 م 7
3ـ همان .
4ـ همان .
5ـ همان , ص 65 م 8و 9
6ـ توضيح المسائل , م 104