انسان مى تواند تمام يا مقدارى از اموال يا منافع اموال خود را در مقابل چيزى يا بدون عوض , به ديگرى واگذار كند ياطلبى كه دارد, نگيرد. به اين واگذارى يا اسقاط دين <صلح > گفته مى شود(1).
1ـ صلح , خود يك قرار داد مستقل است و احكام ساير قرار دادها در آن جارى نيست . پس خيار بيع و حق شفعه در آن ثابت نيست .(2)
2ـ در قرار داد صلح , صيغهء خاصى شرط نيست بلكه با هر لفظى كه بيانگر واگذارى مال يا اسقاط دين باشد صحيح است .(3)
3ـ صلح كننده بايد عاقل , بالغ و مختار باشد و قصد صلح نيز داشته باشد و حاكم شرع او را از تصرف در اموالش منع نكرده باشد.(4)
4ـ اگر بخواهند دو چيزى را كه از يك جنس مى باشد به يكديگر صلح كنند.
وزن آنها معلوم است .
1ـ هر دو مساوى است : صلح صحيح است .
2ـ يكى بيشتر است : صلح صحيح نيست .
وزن آنها معلوم نيست : صلح صحيح است , هر چند احتمال بدهند كه وزن يكى بيشتر از ديگرى است .(5)
5ـ اگر دو نفر چيزى را با هم صلح كنند, با رضايت يكديگر مى توانند صلح را به هم بزنند و همچنين اگر براى يكى از آنها حق فسخ قرار داده باشند.(6)