شنيدن از خود مجتهد.
شنيدن از دو يا يك نفر عادل .
شنيدن از يك نفر مورد اطمينان .
ديدن در رسالهء مجتهد كه اشتباه نداشته باشد.(1)
چند مسأله :
1 فراگرفتن مسائل شك و سهو و غير اينها از مسائلى كه غالباً مورد احتياج مكلّف است , واجب مى باشد, مگر در جايى كه اطمينان دارد مسأله اى برايش پيش نمى آيد.(2)
2 اگر دو نفر بر خلاف يكديگر فتواى مجتهد را نقل كنند: گفته هيچكدام قبول نيست .ته ء
3 اگر آنچه در رسالهء مجتهد نوشته شده با آنچه كه ديگرى نقل مى كند سازگار نيست : در صورتى كه رساله اشتباه نداشته باشد, آنچه در رساله است معتبر مى باشد. مگر آنكه مسأله گو بگويد كه مجتهد, از رأى خود كه در رساله است عدول كرده .
4 اگر مسأله اى در يكى از رساله هاى مجتهد به گونه اى است و در رساله اى ديگر, به گونه اى ديگر: رساله اى كه تاريخ نوشتن آن (توسط مجتهد) متأخر است مقدم مى باشد. (مانند موارد اختلاف تحريرالوسيله با رسالهء توضيح المسائل امام خمينى قدس سرّه كه آنچه در تحريرالوسيله آمده مقدم است .
5 اگر مسأله گو در بيان فتواى مجتهد اشتباه كند (مسأله اى را اشتباه بگويد) واجب است به آنها كه از او ياد گرفته اند اطلاع داده و رفع اشتباه كند.(3)
6 اگر شخصى فتواى مجتهد را براى ديگرى بگويد, سپس فتواى مجتهد در آن مساله عوض شود, بر آن فرد واجب نيست به كسى كه از او مسأله شنيده است , تغيير فتوى را اطلاع دهد, گرچه احتياط مستحب است(4) .
4ـ العروة الوثقى , ج 1 كتاب فى التقليد, ص 16 م 48
5ـ العروة الوثقى , ج 1 ص 20 م 58